Forum Hazardziści, Hazard - Uzależnienie

milo napisał(a):Cechy zostaną,ale mają sobie lezeć na półeczce - poza moim zasięgiem , mam je widziec i pamietać, zeby je brać i używać wylącznie w dobrym celu.

Jakie to piękne...i marzeniowe jak dla mnie na razie

właśnie dlatego ma być pokora i proszenie , bo sama to ja sobie będę je zdejmowała z tej półki kiedy mi wygodnie
to zajmuje duzo czasu
mam być uważna
no i do tego potrzebny mi jest jeszcze Krok 10 - na bieżąco "sprzątać" na tej półce

Milo jestes Wielka!

Identyfikuje się z tym, co napisała miło. Od czterech lat, każdego dnia, proszę BOGA z pokorą, aby usuwał moje wady, braki, niedoskonałości... Nie wiem jak to się dzieje, ale odkąd zacząłem zdrowieć, żyje mi się zdecydowanie lepiej , dzięki Bogu... Pozdrawiam

Gitara napisał(a):Nie wiem jak to się dzieje, ale odkąd zacząłem zdrowieć, żyje mi się zdecydowanie lepiej

Przypuszczam, że chodzi o działanie, u mnie to modlitwa codzienna, telefony do innych uzależnionych, bezinteresowna pomoc w prostych sprawach, mitingi, służby.

Gitara napisał(a):dzięki Bogu.

U mnie Bóg pomaga, ale działam ja. Albo zrobię wyżej wymienione rzeczy i osiągnę spokój ducha albo wygra lenistwo, pycha, egoizm i będę czuł się gorzej. Pokornie prosimy, czyli z całą uczciwoscią przyznajemy się, tak mam wady charakteru i pragnę poprawy.

Gitara napisał(a):proszę BOGA z pokorą, aby usuwał moje wady, braki, niedoskonałości...

I usuwa ?

asia napisał(a):I usuwa ?

no właśnie???
chyba troszkę wybrzmiało inaczej Gitara, niż miało ?? czy nie?? bo samo tak ten tego tam???

Tak jak napisał Warszawiak, codzienne działanie, które mam wykonać, ale rezultat tego działania nie jest już mój... no i usuwa, albo odsuwa, dlatego napisałem z całą odpowiedzialnością, że żyje mi się zdecydowanie lepiej, jakkolwiek i ktokolwiek to zrozumie lub nie... Pozdrawiam

A ok. Czyli Pan Bóg usuwa albo odsuwa Ci wady charakteru. No i fajnie.

Zauważyłem, że Bóg - tak jak ja Go pojmuję- usuwa moje braki czyli słabości tak samo jak moją słabość do hazardu.

Usuwa moje braki nie raz na zawsze, lecz na ten jeden raz- na tę jedną sytuację. W ten sposob Bóg pomaga mi utrzymać abstynencję np. od wybuchów złosci,gdy brak mi cierpliwośc,. Tak samo jak abstynencje od hazardu, gdy mam impuls do hazardu.
Jezeli wybucham i zaliczam "wpadkę emocjonalną", to startuję od nowa, aby przeżyć 24 godziny w równowadze emocjonalnej.
W tym sensie jest to program na całe moje życie.

Pogody ducha i całej reszty

No do przemyślenia dla mnie. Zawsze chciałem i dalej chcę (no może mniej zdecydowanie) żeby raz na zawsze i skutecznie. Choć z kolei program 24 powoduje że moje oczekiwania niby są tylko na dziś. Tu jedno , tam drugie a ja w środku w ślicznym tradycyjnym hazardowym szpagacie

zbysob, wg mnie jedno drugiego nie wyklucza. Program 24 h to podstawa. Ale z tych 24rogodzinnych cegiełek ma coś powstać. Pewne rzeczy – ok, o ile nie ‘na zawsze’, bo takie myślenie jest też niebezpieczne, to przynajmniej trwale.
Ja nie mam od wielu lat najmniejszego impulsu do uprawiania hazardu. Nawet w gniewie, nawet w smutku, w żalu, czy w poczuciu krzywdy. Po prostu przeżywam te uczucia bez uciekania w hazard. Gdybym codziennie, a nawet często musiał się zmagać z głodami do końca życia, to w głębokim poważaniu miałbym takie życie. Dlatego też wierze, że trwale.
A nie widze rozkroku, bo tym, że trwale ciesze się tylko dzisiaj
A w sumie moze nie stoi to w sprzeczności też i z tym co napisał Janusz?
I witaj Janusz po (chyba) latach.
I gratulacje

jaro, serdeczne dzięki
ciekawie to ująłeś..."trwale cieszę się tylko dzisiaj" - podoba mi się to

zbysob,
cieszę się, że to jednak przemyślisz...
ale z jednym masz rację- lepiej w ogole nie mysleć, niż mysleć o hazardzie !

ok jaro to mi się podoba - trwale cieszę się dzisiaj
kurde mądrego to dobrze posłuchać

Moje "interesy" z Bogiem polegają na tym, że ja Mu coś z siebie do naprawy daję, a On mi to naprawione oddaje:

- ja Mu uzależnienie, a Bóg mi od niego uwolnienie
- ja Mu na zło niezgodę, a On mi ducha pogodę
- ja Mu trwogę, a Bóg mi odwagę
- ja Mu głupawość, a On mi mądrość.

A za wszystko płacę swoją pokorą, której ciągle się uczę.
Oby mi jej nigdy nie zabrakło !